„ Barwy mojej Ojczyzny są…biało – czerwone”! – zapewniali uczniowie kl. IV. , którzy , wraz z paniami: M Jabłecką i B. Prętnik ,przygotowali uroczysty apel w przeddzień Święta Niepodległości. 97 rocznica odzyskania niepodległości przez Polskę stała się niezwykłą okazją kształtowania prawidłowych postaw wobec swego kraju, rozwijania poczucia przynależności do społeczności patriotycznej.
„ Wieści o historii niech poniesie wiatr,
i przypomni zdarzenia sprzed lat…”- deklarowali wykonawcy.
To prawda, warto się czasem zasłuchać, by mowę wieków usłyszeć…
„ Tam zapisane są przodków marzenia,
Wszystkie tęsknoty, bóle i cierpienia.
I słowa trzy, które przez pokolenia szły: Bóg, Honor, Ojczyzna.”
W krótkiej scence przypomniano zebranym złożoną historię Polski, jej tragiczne dzieje- powstania, zabory, niewolę, wojnę…
„ Chodź poprowadzę Cię po mojej Polsce. Idź i uważaj, nie depcz tu niczego!
Jest ona pieśnią, modlitwą, krzyżem mogił i sercem Narodu…” – zapraszali.
I „wędrowaliśmy” wspólnie po dziejach ,przypomnieliśmy sobie nasz hymn (pięknie, z patosem odśpiewany), rotę, „Katechizm polskiego dziecka” i …wreszcie na mapie pojawiła się data optymistyczna – 11 listopada 1918! Po 123 latach niewoli odzyskaliśmy wolność! „ Polsko, nie jesteś Ty już niewolnicą!” Młodzi ludzie pytali także – rozsądnie- co dziś Polska, Ojczyzna oznacza dla każdego z nas?
I zgodnie odpowiadali, jakby czytając w duszach i sercach zebranych:
– Ojczyzna jest domem…
– To miłość, szacunek i odpowiedzialność…
– To nie tylko miejsce na mapie, ale i my Polacy…
– Narodowość polska to wyróżnienie , nagroda i duma…
– To kwiaty, pola i łąki…
– To pamięć …
– To wielkie zobowiązanie! Bo przecież od nas , młodych Polaków, zależy Jej przyszłość! –zaręczali.
Piękne gratulacje za tak przejmującą uroczystość należą się naszym artystom!
Oprócz tego podziękowania, w imieniu całej społeczności, które złożyła na ich ręce pani dyrektor.
Zapamiętamy, że…
„ Choć za oknem szary dzień listopada,
To na wietrze trzepoce flaga…
a… Ojczyzna w sercach się zaczyna
E. Krzywda
