Od urodzenia dziecko zwykle znajduje się w centrum uwagi, a któregoś dnia staje się jednym z wielu przedszkolaków, któremu nauczycielka nie może poświęcić całej uwagi. Dziecko musi zmienić niektóre przyzwyczajenia i poddawać się nowym umowom, zakazom, nakazom, które są w pacy przedszkola niezbędne, by zagwarantować wszystkim wychowankom bezpieczny pobyt w placówce. Przedszkole to nie tylko nowe wymagania, to także okazja do zabaw z rówieśnikami. Dziecko pragnie ich towarzystwa i z wiekiem coraz chętniej z nimi przebywa.

      Przedszkole wprowadza 3-latka w świat dotąd nieznany. Przede wszystkim uczy go tego, że istnieją inne dzieci i ich potrzeby – zaczyna się proces socjalizacji malucha. Nabywa on umiejętności funkcjonowania w grupie rówieśniczej, kształtuje swoją osobowość, próbuje rozumieć i akceptować uczucia innych.

Dziecko jest gotowe do przedszkola dopiero wówczas, gdy osiągnie odpowiedni poziom rozwoju psychicznego, fizycznego i społecznego. Ta gotowość nie bierze się znikąd, lecz wynika z jego dotychczasowych doświadczeń. Ważne jest jego poczucie bezpieczeństwa, uprzednie kontakty z rówieśnikami oraz pewna umiejętność samoobsługi.

• Warto przyzwyczaić dziecko do pozostawania pod opieką osób mniej mu znanych, coraz bardziej wydłużając czas rozłąki. Kiedy przekona się, że mama zawsze po nie wraca łatwiej zniesie pozostawanie w przedszkolu.
• Przedszkolne życie wymaga pewnej samodzielności, dlatego warto z dzieckiem ćwiczyć lub utrwalać czynności samoobsługowe.
• Bardzo ważną umiejętnością jest porozumiewanie się z dorosłymi. Dziecko musi rozumieć, co się do niego mówi i odpowiadać na proste pytania, dlatego należy umożliwiać dziecku rozmowy z dorosłymi, czytać książeczki, zadawać pytania i wspólnie szukać na nie odpowiedzi.
• Z dzieckiem warto rozmawiać nie tylko o miłych rzeczach, jakie mogą je spotkać przedszkolu, ale także o tym, co budzi jego obawy np. leżakowanie, samodzielne jedzenie, korzystanie z toalety, ubieranie się itp.

Dekalog rodzica

• Ciesz się z dzieckiem, że idzie do przedszkola.
• Nie przeciągaj w nieskończoność momentu rozstania, bo twoje wahanie zwiększy jego lęk.
• Zapewnij, że po nie wrócisz i określ kiedy.
• Nie zabieraj dziecka do domu, gdy płacze przy rozstaniu. Gdy raz ulegniesz potem będzie jeszcze gorzej.
• Jeśli rozstanie z mamą jest bardzo bolesne, może z tatą będzie mniejsze. Warto spróbować.
• Witaj swoje dziecko z uśmiechem i pochwałą.
• Okazuj zainteresowanie tym co robiło w przedszkolu. Jednak gdy nie chce odpowiadać, nie zamęczaj go pytaniami. Samo zacznie opowiadać w pewnym momencie.
• Jeśli coś cię niepokoi lub ciekawi najlepiej zapytaj nauczyciela.
• Przede wszystkim jednak uwierz w swoje dziecko na pewno sobie poradzi!