Noc,
Śnieg,
Cisza…Księżyc wstaje,
Wędrują po Ziemi…Święci Mikołaje!!!
Najcenniejsze niosą Skarby– Dobroć, Miłość i…podarek !
Po co, zapytacie?
By marzenia się ziściły, każdy miał, co tylko chce!
Bo jest taki dzień- 6 XII – gdy spełnia się każdy sen!
Lecz…trzeba być grzecznym przez cały rok!
Wszystkie dzieci wierzą w to!
No, a że w naszej szkole dobrych smyków nie brakuje, więc stary Mikołaj bardzo się spieszył…Przybył w saniach pełnych upominków, cały utonął w kolorowych depeszach od dzieciaków! Ileż tam było próśb i życzeń! Ile niespokojnych oczekiwań… A że jak zwykle ciągle brak Mu czasu, wpadł do naszej szkoły „ po cichutku”, zostawił dłuuugi… list, bo wiedział , że na Mikołaja czeka grzecznych dzieci cała zgraja! „ Obiecajcie solidną poprawę, bo Ja pragnę liczyć od dziś tylko Wasze dobre uczynki i zasługi ! Bądźcie pilnymi uczniami, miłymi i życzliwymi wobec kolegów, posłusznymi swoim Rodzicom i wychowawcom– pisał do uczniów ze Świerzowej Polskiej. Prosił także: „ Cieszcie się moi kochani z wymarzonych prezentów! Rozpakujcie je i skaczcie z radości przy wspólnej zabawie!” Na koniec zaś dodał: „ Pomachajcie mi na pożegnanie, bo już czekają renifery i ciężkie sanie. Szepnijcie choć słówko: „ Dziękuję”, a serce moje się uraduje!” Starał się nasz święty podołać trudnemu zadaniu. I chyba się udało! Sami zobaczcie, ile wspaniałych rzeczy życzliwie Nam ofiarował! Wszystkim wyszykował piękne prezenty, wyczarował ponadto …uśmiechy i szczęście!
– Święty Mikołaju, zostań tutaj z nami!- prosiły dzieci, ale Jego sanie zadzwoniły dzwoneczkami…
Zaśpiewaliśmy Mu skoczne i dźwięczne piosenki, uczyniliśmy to, o co prosił, wyrażając wdzięczność za szczodrość, pamięć, gorące życzenia świąteczne i moc uścisków, które Nam przekazał w liście. Rozumiemy, że nie zawsze może być z nami…
„ Wszak Mikołaj wciąż pędzi, wciąż przed siebie gna,
Od domu do domu- ciężką pracę ma!
Jego piękną brodę pokrył srebrny lód,
Gdyby tak biedaczek już odpocząć mógł…
Być może spotkamy się z Nim przy choince obsypanej cudownymi darami?
Wszystko może się zdarzyć! Prawda? 🙂
